مطالعه فرهنگ و تاریخ ایران زمین را گویند. البته نمی‌توان دقیقا تعریفی از ایرانشناسی ارائه کرد که جامع و مانع باشد اما می‌توان به تعاریفی دست یافت که بتوان حوزه مطالعات ایرانشناسی را با ان تشریح کرد.
ایرانشناسی شاخه منظمی از دانش است که به مطالعه دانش فرهنگی ایران از زمان باستان تا حال می‌پردازد. (شامل ایرانشناسی کهن و ایرانشناسی نو). این فرهنگ شامل تاریخ، ادبیات، هنر و فرهنگ ایران کهن و ایران نو و به همراه فرهنگ توده‌ی آن می‌شود. علاوه بر این به مطالعه زبان‌های ایرانی نیز پرداخته می‌شود. ایرانشناسی محدوده جغرافیایی کشورهای امروزی ایران، افغانستان ازبکستان و تاجیکستان را شامل می‌شود.
ایرانشناسی در ایران پیش از معاصر
ایرانشناسی در ایران معاصر
در ایران سازمانی به نام بنیاد ایران شناسی در حوزه پژوهش‌های ایران‌شناختی فعالیت می‌کند. این سازمان در سال ۱۳۷۶ تاسیس شد. بنیاد ایران شناسی، کوشش در ساماندهی فعالیتها و گسترش آنها به منظور شناختن و شناساندن جلوه‌های تمدن و فرهنگ ایران اسلامی و تاریخ آن را هدف اصلی خود می‌داند. همچنین از سال ۱۳۸۱، مجله‌ای با عنوان پژوهش های ایران شناختی توسط مرکز نشر دانشگاهی در همین حوزه منتشر می‌شود که به زبان آلمانی است. دانشگاه شهید بهشتی نیز با همکاری بنیاد ایرانشناسی، در مقطع کارشناسی ارشد رشته ایرانشناسی دانشجو می‌پذیرد.
دروس اختیاری مشترک بین کلیه ی گرایش ها :
۱- متون نظم فارسی
۲- متون نثر فارسی
۳- تاثیر قرآن و حدیث بر زبان و ادب پارسی
۴- جغرافیای تاریخی ایران
۵- تاریخ هنر ایران
۶- ادبیات معاصر
۷- ادبیات کودکان
۸- شناخت مبانی قصه های ایرانی
۹- زبان و ادبیات فارسی
۱۰- جهانگردی و گردشگری
۱۱- سفر نامه نویسی وتاریخ اجتماعی ایران
۱۲- شناسایی و مطالعه ی اسناد و کتیبه ها
۱۳- تاریخ ایران بر اساس روایات ملی
۱۴- تاریخ معاصر ایران
۱۵-زبان عربی پیشرفته
دانشجویان از میان دروس اختیاری می توانند به دلخواه خود و با توجه به علاقه دو درس از میان این دروس را در صورت ارائه انتخاب کنند.
