مهندسی فضای سبز، مجموعه ای از علم و هنر است که به مطالعه و بررسی در زمینه طراحی، کاشت و پرورش نباتات و تلفیق علوم گیاهی با معماری به طوری که در حل مسائل مربوط به رابطه بشر با طبیعت اطرافش در مقیاس مختلف کمک نماید، می پردازد.
هدف از ایجاد دوره کارشناسی در رشته مهندسی فضای سبز:
مهندسی فضای سبز با ایجاد و حفظ مناظر طبیعی در اطراف منازل و در سطوح وسیع تر یعنی شهر و اطراف آن، کیفیت زندگی را در شهرها بالا می برد. زیرا فضای سبز شهر در واقع دستگاه تنفس شهر است .
از سوی دیگر ایجاد فضای سبز به سلامت جسم و روان ساکنین شهرها کمک میکند تا مردمی که امکان استفاده روزمره از طبیعت را ندارند در خود شهر این امکان برای آنها به وجود آید.
رشته مهندسی فضای سبز از زیرگروه های ۵ گروه آزمایشی علوم تجربی است و ضرایب دروس اختصاصی برای این رشته عبارت است:
زمین شناسی: ۱ | ریاضی: ۳ | زیست شناسی: ۲ | فیزیک: ۲ | شیمی: ۲ |
طول دوره و شکل نظام:
طول دوره کارشناسی مهندسی فضای سبز چهار سال است و شامل هشت نیمسال تحصیلی و یک دوره کارآموزی است. حداکثر مجاز طول تحصیلات این دوره شش سال می باشد.
توجه: رشته مهندسی فضای سبز تلفیق علوم گیاهی با معماری می باشد در نتیجه درس های تخصصی این دوره به دو بخش درس های مربوط به علوم گیاهی (باغبانی تزئینی) و درس های مربوط به معماری می باشد .
– توانایی های مورد نیاز برای رشته مهندسی فضای سبز
– آشنایی با علم کشاورزی اعم از خاک شناسی، هواشناسی، چمنکاری، باغبانی و گلکاری
– دانشجوی این رشته باید فردی با ذوق و هنرمند باشد و به طراحی و نقشه کشی علاقه مند باشد تا بتواند از گیاهان زینتی در طراحی محوطه های مسکونی، اداری و تجاری به خوبی بهره گیرد و در طراحی پارک و پارکسازی، طراحی فضاهای شهری و محوطه های ویژه مثل محوطه های صنعتی، دانشگاه ی، شهرک های مسکونی و اتوبان ها به یاری ذوق و هنر خویش طرح هایی مناسب و زیبا ارائه دهد.
– از آنجایی که این رشته یک رشته بینابینی است، داوطلب باید از طرفی دارای ذوق خلاقیت و ابتکار در طراحی با توجه به کاربرد محوطه مورد نظر باشد و از سوی دیگر به دروس کشاورزی علاقه مند باشد و برای موفقیت بیشتر در دوران تحصیل باید به علوم روانشناسی و اطلاعات جدید در خصوص منظره سازی و فن آوری های زیباسازی منظره نظیر سیستم های آب نما و نورپردازی های ویژه توجه نماید.
– مهندسی فضای سبز همچنین از نظر هنری نظیر شعر و موسیقی حایز اهمیت است. یک مهندس فضای سبز باید رنگ ها را به خوبی بشناسد و با دنیای مرموز رنگ ها آشنا باشد. همچنین با شکل ها و بافت ها که در بخش فضای سبز بسیار متنوع می باشند (نظیر شکل درختان و درختچه ها، بوته ها و گل ها) آشنایی داشته باشد.
موقعیت شغلی رشته مهندسی فضای سبز:
– بعنوان طراح، مدیر و ناظر و مجری فضای سبز در شهرداری ها و موسسات دولتی و خصوصی و محوطه های اداری و مسکونی
– بعنوان کارشناس متخصص و برنامه ریز در زمینه های مختلف در واحدهای اجرائی نظیر وزارت کشور، وزارت جهاد کشاورزی، وزارت مسکن و شهر سازی
– بعنوان مربی در دبیرستان های کشاورزی و حرف های و مجری امور تحقیقات در واحدهای تحقیقاتی مربوطه
– تمامی شهرها به ویژه شهرهای بزرگ به فضای سبز و بهبود محیط زیست نیاز دارند؛ از همین رو سازمان پارک های فضای سبز شهرداری ها یکی از مراکز اصلی جذب فارغ التحصیلان این رشته است.
درس‌های این رشته در طول تحصیل:
دروس پایه: ریاضیات عمومی، گیاه‌شناسی، اکولوژی، فیزیک عمومی، زیست‌شناسی، آمار و احتمالات، جامعه شناسی عمومی، آشنایی با کامپیوتر
دروس اصلی: آبیاری عمومی، درختان و درختچه های زینتی، رسم فنی، چمنکاری، طراحی و نقشه برداری، اصول باغبانی، خاک‌شناسی عمومی،گلکاری،گیاهان آپارتمانی، حاصلخیزی خاک‌ها و کودها، انسان و محیط زیست، عکس‌های هوایی، هوا و اقلیم‌شناسی
دروس تخصصی: بیان تصویری، اصول طراحی، تاریخ معماری و مهندسی فضای سبز، مصالح و روش‌های ساختمانی، طراحی سیستم‌های آبیاری، کاربرد کامپیوتر در فضای سبز، طراحی کاشت گیاهان زینتی، طراحی فضاهای شهری، سازه‌ها در فضای سبز، طراحی محوطه‌های ویژه، مدیریت فضای سبز،کارآموزی، جلسه بحث، پروژه.
وضعیت ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر: امکان ادامه تحصیل این رشته تا مقطع دکتری وجود دارد.
