مهندسی هوافضا

Aerospace Engineering

زمینه اصلی مهندسی هوا و فضا مربوط به توسعه هواپیماها و فضاپیماها است.

مهندسی هوا و فضا به طور عمده وظیفه طراحی، ساخت و نگهداری هواپیماها، فضاپیماها، موشک ها و سیستم های سلاح رابرعهده دارد. تمرکز اصلی این رشته ایمنی پرواز، راندمان سوخت، هزینه های عملیاتی و اثرات زیست محیطی می تواند باشد.
مهندسین هوافضا ممکن است در هریک از بخش های تحقیق و توسعه، آزمایش یا تعمیر و نگهداری این حرفه به فعالیت بپردازند.

دروس تخصصی رشته مهندسی هوافضا

آیرودینامیک، مکانیک پرواز، آزمایشگاه آیرودینامیک، طراحی هواپیما، تحلیل سازه ها، اصول جلوبرندگی، زبان تخصصی، طراحی سازه های هوایی، پروژه.

گرایش ها در مقطع ارشد در آزمون کارشناسی ارشد سال ۹۷ همراه با ضرایب مواد امتحانی(ضرایب از راست به چپ)

الف) مهندسی هوافضا

جلوبرندگی (۱-۲-۲-۲-۲-۲)
دینامیک پرواز و کنترل (۱-۲-۲-۲-۲-۲)
سازه های هوایی (۱-۲-۲-۲-۲-۲)
آئرودینامیک (۱-۲-۲-۲-۲-۲)
مهندسی فضایی (۱-۲-۲-۲-۲-۲)
سوانح هوایی و صلاحیت های پروازی (۱-۲-۲-۲-۲-۲)

ب) مهندسی فناوری ماهواره (۱-۲-۲-۲-۲-۲)

عناوین دروس امتحانی

۱-زبان عمومی و تخصصی(انگلیسی)، ۲-ریاضیات، ۳-آئرودینامیک، ۴-مکانیک پرواز، ۵-سازه های هوایی، ۶-طراحی اجسام پرنده

گرایش ها در مقطع دکتری و ضرایب دروس امتحانی(از راست به چپ)

(۴-۱-۱)

توانایی های مورد نیاز و قابل توصیه:

مهارت عالی در حل مساله
مهارت عالی در زمینه ریاضیات و فناوری اطلاعات
آشنایی با نرم افزارهای طراحی های کامپیوتری
دانش فنی عالی
توانایی برنامه ریزی، اولویت بندی و مدیریت پروژه
به روز بودن و آگاهی از جدید ترین پیشرفت ها
آگاهی کامل نسبت به قوانین نظارتی مهندسی
توانایی کار تیمی
توانایی خوب در تحلیل مسایل
آشنایی با زبان انگلیسی

آینده شغلی، بازار کار، درآمد:

فارغ‌التحصیلان مهندسی هوافضا می‌توانند در صنایع و موسسات تحقیقاتی هواپیمایی ، موشکی و ماهواره فعالیت بکنند و همچنین در کلیه موسسات و سازمانهایی که به نحوی از وسایل پرنده استفاده می‌کنند، به عنوان کارشناس تحقیق در عملیات و تعمیر و نگهداری خدمت کنند. اما علاوه بر اشتغال در مراکز فوق یک مهندس هوافضا با تسلط بر علوم آئرودینامیک، طراحی سازه و روشهای طراحی توربو ماشین‌ها توانایی‌ کار در شاخه‌های متعددی از مهندسی و پروژه‌های خارج از حیطه صنایع هوافضایی را نیز دارد.