مهربان بودن با خود، به معنای پذیرفتن خود به عنوان انسانی جایز الخطا و نگریستن به شکست، به عنوان بخشی از زندگی ست. هر انسانی در زندگی روزانه خودش با رویدادهایی مواجه می شود که ممکن است احساس شکست، نقص و بی کفایتی را تجربه کند. ارزیابی که شما از خودتان می کنید، باعث برانگیخته شدن احساساتی در شما می شود. در صورتی که با خود مهربان نباشید؛ هیجان هایی مانند احساس شرم و گناه را تجربه می کنید. این شرم و گناه برخاسته از عدم بخشش خود، تاثیرات منفی بسیاری بر سلامت روان شما بر جای می گذارد و منجر به اختلال های روانی مانند اضطراب و افسردگی می شود. با توجه به اهمیت مهربانی با خود در بهزیستی روانشناختی و تلاش جهت شکوفایی خود، در ادامه قصد داریم به بررسی این مقوله مهم بپردازیم.

مهربان بودن با خود به چه معناست؟

مهربان بودن با خود، به معنای پذیرفتن خود با تمام محدودیت ها و نقص هایتان و داشتن نگاهی غیر قضاوتی نسبت به خودتان است. شفقت به خود، شکلی سالم از پذیرش خود است. زمانی که شما ارزیابی مثبتی از خودتان داشته باشید، بستری را فراهم می کنید که مهارت های خود را ارتقا دهید، در نتیجه احساس کفایت و اعتماد به نفس در شما پرورش پیدا می کند. خودمهربانی، پذیرش این واقعیت است که به عنوان یک انسان جایز هستید اشتباه کنید، پس داشتن این خلصت کمک می کند تا در رویارویی با چالش های زندگی راهکارهای سازگارانه تری نشان دهید.

 ریشه عدم مهربان بودن با خود از کجا نشأت می گیرد؟

والدین انتفادگر، که مدام فرزند خود را به خاطر کوچک ترین چیزی مورد سرزنش قرار می دهند، شرایطی را فراهم می کنند که “من سرزنشگر” در کودک رشد کند، در نتیجه خود شفقت ورزی و مهربان بودن با خود در آن ها شدیدا تضعیف می شود. از طرف دیگر نشخوار فکری درمورد اشتباهات و نقص های خود عامل دیگری ست که باعث می شود با خودتان مهربان نباشید که بیشتر در افراد مبتلا به وسواس دیده می شود. شرم و احساس گناه که به خصوص در اختلال افسردگی وجود دارد عامل دیگری ست که در عدم نگرش مثبت و نامهربانی با خود نقش دارد. 

پیامد های نامهربانی با خود

نا مهربان بودن با خود باعث می شود که به دلیل ترس زیاد از شکست، آرزوهایتان را دنبال نکنید چرا که از ریسک کردن می ترسید و بخشش خود برایتان بسیار دشوار است، پس هیچ جایی برای خطا وجود ندارد. در چنین شرایطی اگر اشتباهی کنید، دچار اضطراب عملکرد می شوید پس تصمیم گیری در مورد موضوعات مختلف به خصوص مواردی که نیازمند مسئولیت پذیری است برایتان نگران کننده و ترسناک است. در نتیجه بسیاری از موقعیت های طلایی خود را از دست می دهید.

ضرورت و اهمیت مهربان بودن با خود چیست؟

کسی که با خودش مهربان است، زمانی که شکست می خورد، به جای سرزنش کردن خود، موقعیت خود را تحلیل می کند، عوامل تعیین کننده در عدم پیروزی خود را مشخص می کنند و دوباره برای چالش آماده می شود. این افراد می دانند که صرف کردن انرژی برای انتقاد کردن از خود، تنها هدر دادن وقت و انرژی شان است. شخصی که شفقت به خود بالایی دارد و با خود مهربان است، می تواند هنگام مواجهه با ناکامی‌ها و بدبیاری‌ها، دیدگاهی متعادل و همراه با مهربانی نسبت به خود داشته باشد. پس در این شرایط این واقعیت را می پذیرید که شکست جزئی از زندگی است و تمام انسان ها این رنج را تجربه می کنند. مهربان بودن با خود، امکان رشد یافتن بدون هیچ ترسی را مهیا می سازد.

چگونه با خود مهربان باشیم ؟

در ادامه مراحلی را ذکر می کنیم که به شما کمک می کند با خود مهربان باشید.

 قدم اول: تمرین کنید که همان قدر که می توانید با دیگران با لحن آرام و مهربان صحبت کنید و همدل باشید، با خودتان نیز این گونه صحبت کنید و مشوق خودتان باشید.

قدم دوم: فراموش نکنید که همه انسان ها نقص هایی دارند. پس نقص ها و محدودیت های خود را بپذیرید و در جهت کمرنگ کردن آن ها قدم بردارید.

 قدم سوم: نسبت به احساسات و هیجان‌های خود آگاه باشید، پس بدون آنکه از هیجان های خود اجتناب کنید یا تحت سلطه آن ها قرار بگیرد، عواطف خود را بپذیرید. اولین کاری که باید بعد از انجام یک اشتباه یا خطا انجام بدهید، این است که با خودتان صادق باشید، با مهربانی و آغوش باز خودتان را دلداری دهید. این یعنی به احساسات خود اهمیت می دهید و به خودتان حق می دهید که در این شرایط سخت ناراحت باشید. خودتان را بابت این خطا ملامت نمی کنید. شکست، بخشی از زندگی هر انسانی است.