ویژگیهای رشتههای پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی
پزشکی
– داوطلبان رشته پزشکی همیشه برای تحصیل آماده هستند و هر زمان به علم خود میافزایند.
– اکثراً از روابط عمومی بالایی برخوردار بوده و همچنین حس انساندوستی در آنها زیاد است.
– از فقیر گرفته تا ثروتمند با کلیه اقشار جامعه در تعاملند و ارتباط دارند.
– در بدترین شرایط زندگی هم که باشند باید به مریضان خود کمک کرده و به آنها فکر کنند.
– از اینکه در موقعیت و شرایط استرسزا قرار بگیرند مشکلی ندارند.
دندانپزشکی
– دندانپزشکان نسبت به پزشکان دوران تحصیل راحتتری داشته و آسانتر از دیگر رشتههای پزشکی به مدرک دکترا دست مییابند.
– در تعاملات اجتماعی و برقراری ارتباط از توانایی خوبی برخوردار بوده و قدرت تصمیمگیری قوی دارند.
– از مشکلات جسمی(اعم از گردن درد و آرتروز)که ممکن است بخاطر نوع کار برایشان پیش بیاید، ترس و واهمهای ندارند.
– فردی که در رشته دندانپزشکی تحصیل میکند باید در دروس علوم پایه و همچنین زبان انگلیسی قوی باشد.
– در صورتی که در این رشته به روز نباشد فقط میتواند کار عملی انجام داده و اطلاعات کافی از بیماریهای مختلف را به دست نمی‌آورد.
– افرادی که در رشته دندانپزشکی تحصیل میکنند باید دستان توانمندی داشته باشند و همچنین توانایی برای انجام کارهای ظریف و با دقت دندانپزشکی را داشته باشند.
– همچنین باید از سلامت جسمی و روانی کاملی برخوردار باشند تا بتوانند از انجام تمامی کارهای عملی و علمی و مورد نیاز این رشته برآیند. خلاقیت و دید هنری در این رشته از دیگر ویژگیهای است که باید وجود داشته باشد.
– طول دوره دکترای عمومی دندانپزشکی ۶ سال و مشتمل بر ۵۶ عنوان درسی است؛ این دروس در سه قسمت دروس عمومی، دروس علوم پایه و دروس اختصاصی قرار میگیرند.
داروسازی
– در دروس حفظی بهتر عمل کرده و حافظهای قوی در بخاطرسپاری مطالب دارند.
– اغلب دانشجویان داروسازی یا داروسازان علاقهای به برقراری ارتباط با بیمار و مراجعهکنندگان ندارند.
– علاقه زیادی به مدیریت اقتصادی و روابط تجاری داشته و از مهارت بازاریابی خوبی برخوردارند.
– به جای اینکه جسم یا فکر خود را درگیر کارکنند بیشتر علاقه دارند سرمایه خود را در شغلشان درگیر کنند.
برای ارزیابی و شناخت تواناییها و استعدادهای خود جهت انتخاب هر یک از این رشته ها میتوانید با مرکز مشاوره پدرام با شماره شماره۲۲۶۹۱۰۱۰-۰۲۱تماس بگیرید.
شرایط تحصیل
پزشکی
در رشته های پزشکی به علت بالا بودن حجم درسها، دائماً باید درس خوانده شود.
مرحله اول:
دوره علوم پایه – طول این دوره ۲ سال میباشد و دانشجویان در این دوره دروس عمومی، علوم پایه و برخی دروس اختصاصی را به صورت نظری، عملی و نظری عملی در کلاس و آزمایشگاه میگذرانند.
مرحله دوم:
دوره دروس اختصاصی – طول این دوره ۴ سال میباشد و دانشجویان در این دوره دروس اختصاصی را بهصورت نظری، عملی و نظری عملی در کلاس،آزمایشگاه، پرهکلینیک،کلینیکهای دندانپزشکی، بخشهای بیمارستانی و مراکز بهداشتی درمانی میگذرانند.
شرط ورود به مرحله دوم قبولی در امتحان جامع علوم پایه دندانپزشکی است و شرط فراغت از تحصیل گذراندن کلیه واحدهای درسی و دفاع از رساله در پایان مرحله دوم میباشد.
واحدهای درسی پزشکی
کل واحدهای درسی این دوره ۲۱۷ واحد و به شرح زیر می باشد:
دروس عمومی ۲۲ واحد
دروس علوم پایه ۴۶ واحد
دروس اختصاصی ۱۴۹ واحد
در اواخر سال چهارم با تأیید استاد راهنما هر دانشجو موضوعی را برای پایان‌نامه انتخاب میکند و در مورد آن تحقیقاتش را شروع میکند؛ ولی واحد پایان‌نامه در سال آخر محاسبه میشود که دانشجو پایان‌نامه را به هیأت داوران ارائه داده و از آن دفاع کرده است.
دانشجویان پزشکی در مقاطع مختلف امتحانات مختلفی خواهند داشت:
علوم پایه
اولین امتحان به شمار میرود که با امتحان رشتههای دیگر نیز شباهت دارد؛
داوطلبان باید بر سرکلاسها حاضر شده و گاهی نیز به آزمایشگاههای علمی بروند؛ درسهایشان به صورت ترمی بوده و امتحان پایان ترم نیز گرفته میشود.
مرحله علوم پایه درواقع عامل ارتباطی بین درسهای دبیرستان و پایه با درسهای تخصصی پزشکی است، بدین ترتیب که شامل آن قسمت از درسهای پایه است که به بدن انسان مربوط میشود.
امتحان جامع علوم پایه
دانشجویان پس از ۲سال و نیم امتحان باید در امتحانجامع علوم پایه شرکت نمایند (دانشجویان داروسازی و دندانپزشکی نیز چنین امتحانی دارند.)
فیزیوپاتی
دانشجویان بعد از علوم پایه وارد مقطع فیزیوپاتی شده و کورسهای گوناگونی چون کورس قلب، کورس کلیه خواهند داشت که هر ماه با امتحان همراه است.
(دوره فیزیوپاتولوژی مرحله دوم آموزش پزشکی است که پس از مقطع علوم پایه می باشد و شامل دو نیمسال بوده و شرط ورود به آن قبولی در آزمون علوم پایه و گذراندن دروس علوم پایه براساس آئیننامههای آموزشی میباشد. هدف از آموزش در این مرحله عرضه مباحثی است که بتواند ضمن آگاهیدادن در مورد مبانی فیزیولوژیک بیماریها و عوامل موثر بر آنها، دانشجو را با تظاهرات بیماریها و تشخیص تحلیلگرانه آن آشنا نماید.)
- بعد از فیزیوپاتولوژی وارد مقطع استاجری (اکسترنی) خواهند شد که دو سال است. در این دو سال وارد بخشها میشوند و در یک برنامه زمانی تمام بخشهای بیمارستانی را یک به یک میگذرانند و درسهای تئوری و عملی مربوطه را میخوانند،گه گاه کشیکهای سبک و مختصری هم خواهند داشت.
- مرحله بعدی شامل دوره کارآموزی (استاجری) است که دانشجو در این مرحله، به بیمارستان و بالین بیماران میرود و در کنار درسهای نظری، روشهای تشخیص و درمانی را در بالین بیمار می‌آموزد.
در این قسمت، استادان در مورد هر بیمار، توضیحات لازم را به دانشجویان ارائه میدهند و دانشجو نیز زیرنظر استاد، فرآیندهای معاینه بالینی و فنون تشخیص را به کار می‌برد و شیوه درمان و تجویز دارو را نیز در هر مورد می‌آموزد.
در این مرحله درسهای نظری نیز ارائه میشود که مکمل کار بالینی در بخش خواهد بود.
مرحله بعد دوره کارورزی (انترنی) است، دانشجو پس از فراگیری راههای تشخیص و درمان به صورت مستقل و با نظارت کلی روزانه استادان، اقدام به بیماریابی، تشخیص و درمان نموده، مواد آموخته شده در مرحله کارآموزی (استاژری) را در عمل به کار می‌برد و تجربه می‌اندوزد.
امتحان پره انترنی
بعد از سال ششم امتحان پره انترنی دارند که در آن از کلیه مباحثی که بعد از امتحان علوم پایه خوانده اند سؤال می آید.
سؤالات به صورت تستی است و تقریباً شبیه به کنکور می باشد.
تقریباً با پاسخ به نیمی از سؤالات (با کسب حداقل نمره قبولی) وارد اینترنی میشوند؛
اینترنی حدود یکسال و نیم است.
هر روز صبح بیماران را ویزیت کرده و در جلسات گوناگون آموزشی شرکت میکنند و تایمهای کشیک هم شروع میشود که با توجه به تعداد اینترها و دانشگاه و بخشهای بیمارستانی امکان دارد بین ۵ تا ۱۰ شیفت در ماه باشند.
دندانپزشکی
به جز مواردی که خودشان انتخاب میکنند چه در دوران تحصیل چه در دوران کار، شیفت شب و کشیک اجباری ندارند.
بعد از اینکه مباحث عمومی پزشکی را البته در دو سال آموختند کمکم به دهان و سر وگردن میرسند.
از سال سوم وارد فعالیتهای کلینیکی میشوند و در سالهای چهارم تا ششم مهارتهای خود را حین کار روی دهان بیمار می آزمایند و بر آن می افزایند.
از همان دوران تحصیل خطر دردهای مفصلی و عضلانی آنها را تهدید میکند.
در این رشته خطر ابتلا به بیماریهای عفونی و واگیردار کمتر از رشته پزشکی نیست و باید هنگام کاردرمانی بسیار احتیاط کنند.
گاه با برخوردهای نامعقول، عجیب و تأسف برانگیز از دیگران مواجه خواهند شد و ارتباط با بیمار همیشه برایشان جذاب نیست.
طول کل دوره تحصیلی۶ سال میباشد که به دو دوره علوم پایه (۲ سال) و دوره تخصصی همراه با کارآموزی (۴سال) تقسیم می شود.
در دوره علوم پایه دانشجو ۲ سال به یادگیری دروس بیوشیمی، فیزیولوژی نظری، فیزیولوژی عملی، آناتومی، آمار پزشکی و دندانپزشکی و روش تحقیق، بهداشت عمومی، بافت شناسی، ژنتیک انسانی، میکروب شناسی و ایمنولوژی میپردازد و پس از این ۲ سال در صورت قبولی در آزمون علوم پایه به دوره بعدی راه مییابد.
در دوره تخصصی دروسی مانند آسیب‌شناسی فک و دهان، ارتودنسی، اندودنتیکس، پروتزهای ثابت و اکلوژن، پروتزهای متحرک و فک و صورت، پریودنتولوژی، ترمیمی و مواد دندانی، بیماریهای دهان و دندان، جراحی دهان و فک و صورت، دندانپزشکی کودکان و رادیولوژی دهان و فک و صورت تدریس می شود.
همچنین در این دوره از رشته دندانپزشکی دانشجویان به کارآموزی میروند و از نزدیک با بیماریهای دهان و دندان آشنا شده و با نظارت اساتید در پایان این دوره همچون یک دندانپزشک عمومی به تشخیص و درمان بیماری می پردازند.
رشته دندانپزشکی و نکات مثبت آن:
– شیفتهای طاقت فرسای شبانه و اجباری ندارند.
– حتی با داشتن مدرک دکتریعمومی بدون تخصص درآمد خوبی دارند.
– اخذ مدرک دکتری برایشان ساده تر و و دوران تحصیلی راحت تری نسبت به پزشکی و داروسازی دارند.
نکات منفی رشته دندانپزشکی و نکات منفی آن:
– به دلیل حالت‌های بدنی ثابت طولانی مدت، انجام حرکات تکراری، قرار گرفتن در یک وضعیت نامناسب به مدت طولانی اغلب با دردهای عضلانی و مفصلی مواجه میشوند.
– در معرض خطر ابتلا به بیماریهای عفونی و واگیردار قرار دارندکه با رعایت اصول ایمنی مانند استفاده از ماسک، عینک محافظ و دستکش قابل پیشگیری است.
– یکی از خطراتی که همیشه متوجه دندانپزشکان است آلودگی به خون آلوده میباشد.
– در شهرهای بزرگ فرصتهای شغلی کمتر شده و در مناطق محروم نیاز مبرم به دندانپزشکان احساس میشود.
داروسازی
با بیمار و مراجعین سر و کار چندانی ندارند.
داروسازان همانند دندانپزشکان با خون و مرگ و میر و زندگی تماسی ندارند.
به جز مواردی که خودشان تمایل داشته باشند در دوران تحصیل و کار کشیک اجباری و شیفت شب ندارند.
اجازه کار رسمی در داروخانه را از سالهای پایانی تحصیل بدست میآورند.
خبری از ارتباط با بیمار و کار درمانی در دنیای یک دانشجوی داروسازی نیست و فقط به کلاس درس و آزمایشگاه محدود میشود.
دانشجوی این رشته برای ارائه خدمات به بیماران باید بتواند با افراد به درستی ارتباط برقرار کرده و خوب صحبت کند و در ضمن فردی سختکوش و جدی باشد چون دروس این رشته بسیار فراگیر و متنوع بوده و هم جنبه حفظی و هم جنبه تحلیلی دارد و در نتیجه به همت و تلاش قابل توجه نیازمند است.
علم شیمی، علمی اساسی در رشته داروسازی بوده و دوطلبانی که این رشته را برای ادامه تحصیل انتخاب میکنند باید به علم شیمی علاقه نشان دهند.
رشته داروسازی مانند یک رشته ترکیبی از علوم پایه و بالینی است و افراد باید در فیزیک شیمی و زیست قابلیتهای زیادی داشته باشند.
اعتبار و وجهه عمومی پزشکی از داروسازی بالاتر هست ولی هنوز خیلیها در این کشور نمیدانند که داروسازی دکتری هست و نه لیسانس!
رشته داروسازی و نکات مثبت آن
– دوره تحصیلی کوتاه و گستره شغلی وسیعی دارند.
– در دوران تحصیل اجازه کار در داروخانه را دارند.
– نسبت به دیگر رشتههای درمانی ارتباط کمتری با بیمار دارند.
– با در دست داشتن مجوز داروخانه بدون نیاز به حضور در داروخانه میتوانند درآمدزایی داشته باشند.
– بازار کار خوب؛ ۹۰% فارغ التحصیلان این رشته مشغول به کار میشوند؛
اکثریت فارغ التحصیلان رشته داروسازی در داروخانه ها مشغول به کار هستند و مابقی آنها در صنایع داروسازی و کارخانه های آرایشی بهداشتی کار میکنند.
– رشته داروسازی جزو معدود رشته هایی است که دانشجویان آن در ۲ سال آخر دوران تحصیل میتوانند در داروخانه ها مشغول به کار شوند.
بهترین حالت درآمدزایی برای داروسازان تأسیس داروخانه میباشد، درآمدزایی حتی بدون حضور داروساز در داروخانه هم ممکن است.
– دوره تحصیل برای رشته داروسازی حداقل ۱ سال کمتر از پزشکی است و میتوان بدون گذراندن دوره سربازی در امتحانات تخصص شرکت کرد.
– دانشجویان داروسازی بعد از پاس ۱۲۰ واحد میتوانند بعد از معرفی به انجمن داروسازان و دریافت کارت انجمن در داروخانه به عنوان قائم مقام مشغول کار شده و کسب درآمد و تجربه کنند.
رشته داروسازی و نکات منفی آن
– دروسی سخت با جذابیت کم دارند.
– آموخته هایشان با آنچه در محل کار انجام میدهند، تناسبی ندارد.
