مهندسی هوانوردی

تعریف : رشته مهندسی هوانوردی، رشته ای برای یادگیری علم پرواز است. در واقع مهندس این رشته در مورد طراحی، توسعه، تحلیل، ساخت، نگهداری، استفاده و عملیات ایمنی آن و کنترل پرواز و تعمیرات و … مطالعه می کند و توانایی لازم را در این زمینه ها کسب می کند. مهندسی هوانوردی از آن دسته مهندسی ها محسوب می شود که در کشور نیاز زیادی به نیروهای تربیت شده آن وجود دارد.
توانایی : توانایی لازم در این رشته با توجه به گرایش انتخاب شده بسیار متفاوت می باشد. یک مسئول مراقبت پرواز باید در هر شرایطی اطلاعات لازم را به خلبان ها بدهد و به آنها در مواقع خطر آرامش بدهد تا اینکه هواپیما به صورت ایمن بر زمین فرود آید. همچنین یک مراقب پرواز باید یه زبان انگلیسی تسلط کامل داشته باشد تا بتواند با خلبانان (که همگی به انگلیسی صحبت می کنند) ارتباط برقرار نماید. خلبانی یک شغل بسیار مهم و به همین میزان دوره آموزشی و گزینشی دشواری دارد. آمادگی یک داوطلب در سه مرحله سنجیده می شود. او از نظر آمادگی بدنی باید در شرایط ایده آل قرار داشته باشد: حداکثر سن ۲۰ سال تمام، حداقل قد ۶۰ سانتی متر، داشتن وزنی متعارف، دارای چشمانی کاملا سالم (چشمان یک داوطلب در سه مرحله جداگانه بررسی و معاینه می شود)، دارای قلب سالم و… . به صورت خلاصه می‌توان اشاره نمود که یک داوطلب تا زمانی که فرمان هواپیما را در دست خود بگیرد، باید هفت خوان رستم را رد کرده باشد.
برخی دروس تخصصی : مراقبت هوانوردی و طرح پرواز ، اصول مهندسی برق ، مبانی مدیریت و هواشناسی عمومی ، اصول رادار و مخابرات
گرایش‌ها(در مقطع کارشناسی) : در مقطع کارشناسی گرایشی ندارد.
گرایش‌ها(در مقطع کارشناسی ارشد) : این رشته دارای گرایش های خلبانی، مراقبت پرواز و ناوبری هوایی می باشد.
گرایش‌ها(در مقطع دکترا) : این رشته در مقطع دکتری نیز قابل تحصیل می باشد.
موقعیت شغلی : فارغ التحصیلان این رشته به غیر از گرایش خلبانی که مستقیماً از طریق دانشگاه جذب کار می شوند، می توانند در ایر لاین ها و شرکت های هواپیمایی و یا کارگاه های فنی در بخش خصوصی هم مشغول به کار شوند. همچنین آنها می‌توانند دوره های کوتاهی را برای خدمات فرودگاه ببینند و در آینده نیز با گرفتن مجوز از هواپیمایی کشور، یک آژانس هواپیمایی تاسیس نمایند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

با ما در تماس باشید